Jesusi jarraitu nahi dion edonork zailtasunak aurkituko ditu Berpizkundea aintzatesteko. Zailtasun horrek hainbat arrazoi izan ditzake: gure logikari ihes egiten dio, barregarria ere izan daiteke, lotsak harrapatu egiten gaitu edo gutxietsiko ote gaituzten beldur izan gaitezke.

Gaurko Ebanjelioan, Maria Magdalenari, Berpizkundearen lehen lekukoari baina agian haien begietara nahiko konfiantzarik merezi ez zuenari, eta Emausekoei, bizi izandakoa kontatzera korrika itzuli zirenei, sinetsi ez zieten dizipuluen sinesgogortasuna ikusten dugu. Azkenik, Berpiztua bera agertu zitzaien haiei sinesgogortasuna aurpegiratzeko; hala eta guztiz ere, mundura bidaldu zituen Berri Ona aldarrikatzera. Dizipulu sinesgabe izatetik Berri Onaren apostolu izatera.

Jesus Berpiztuaren jarraitzaile izateak hasieratik izan du arbuioa ondorio eta, are gehiago, jazarpena. Berpiztuarengan sinestea fedearen bidez jasotzen dugun dohaina da, baina fededunak libreki onartu beharreko dohaina ere bai. Fedearekin dugun konpromisoak gaitzespenik eragiten ez badu, agian gure konpromisoaren kalitateaz galdetu beharko genioke geure buruari. Dena dela, Hark gutako bakoitzarengan sinesten du. Ez al die horrek ere gure logika guztiei ihes egiten?

Jon Arruti