Sarritan entzuten dugu, eta baita ere esaten dugu, Jainkoak eskatu genion eskari hau edo beste bat egin duela, eta Jainkoaren jabetzak harrotzen gaitu. Pertsonaia politikoei eta elizako agintariei ere entzun diegu.

“Jainkoak gaixotasun larri hau sendatu dit eskatu diodalako” eta, aldiz, ez du gaixotasun larri horren beste pertsona bat “sendatu”, nahiz eta hori ere eskatu dion. Edo “Jainkoak salbatu nau ni istripu edo atentatu batetik“, non beste pertsona batzuk hil diren. Edo “Jainkoak kirolari bati eman dio garaipena, edo sari bat zozketa batean“, lehiaketa edo zozketa batean irabazi ez duten pertsonak badaude ere.

Pentsa genezake Jainkoaren “emaitza” horiek, pertsonengan edo gertaeretan zuzenean jarduten dutela diruditenak, mugatuak daudela, eta batzuei ematen dizkiela eta besteei ez. Jainkoa batzuena balitz bezala, eta ez besteena.

Jainkoa ez du inork ikusi, baina esperientzia izan dezakegu bai gure baitan, bai beste pertsona edo gertakizunetan.

Kristau fededunentzat Jesusek “Aita” bezala aipatzen den Jainkoa aurkezten digu, Maitasuna, Errukia eta Gupida dena eta Jainkoaren erresuma edo erregealdian – Bakea, Justizia, Maitasuna eta Egiaren  erresuman- presente dagoena.

Jesusen Jaungoikoak bere deia aintzat hartzen duten pertsonen bitartez “jarduten” du. Pertsona horiek dira, gara, Jainkoaren “eragileak”.

Ebanjelioak paraboletan eta Jesusen bizitzan bertan Jaungoikoaren jarduteko era proposatzen digu: “Samariar ona”, “bi semeen aita”, “mahastietako langileak”.

Pertsona batek Maitasunetik “jarduten” duenean, Bakearen eta Justiziaren alde “jarduten” duenean, Egiaren alde “jarduten” duenean besteenganako zerbitzu gisa, eta bereziki behartsuenekin, Jainkoa “jarduten” ari da.