Autokritikaren eta umiltasunaren garrantziaz hausnartzera gonbidatzen gaitu pasarte honek, besteak epaitu edo zuzendu aurretik. Sare sozialek eta komunikabideek etengabe beste pertsona batzuen bizitza eta iritzien aurrean jartzen gaituzten mundu honetan, erraza da besteen akatsak kritikatzeko edo adierazteko tentazioan erortzea, gure hutsegiteak aztertu gabe.

“Izan ote daiteke itsua itsuaren gidari?” Geure hazkunde pertsonal eta espiritualaren gainean dugun erantzukizunari arreta emateko deia da. Gidari edo maisu izaten saiatu aurretik, etengabe hobetzeko bidean gaudela ziurtatu behar dugu, begi argiz eta estropezu egiteko eragozpen handirik gabe.

“Lasto-izpia” eta “habearen” metafora bereziki indartsua da testuinguru garaikidean. Sarritan, besteen akats txikiei erreparatzen diegu, geure arazo larrienak alde batera uzten ditugun bitartean. Pasarte honek gogorarazten digu, hipokrisia elkar ulertzeko eta elkarri laguntzeko oztopo bat dela. Geure gabezietan lan egin dugunean bakarrik izan gaitezke benetan baliagarriak besteentzat.

Termino praktikoetan, hori eguneroko bizitzako arlo askotan aplika liteke. Lanean, familian, politikan eta elkartean, introspekzio- eta autohobekuntza-kultura landu behar dugu, beste batzuk kritikatu aurretik. Horrela bakarrik eraiki dezakegu gizarte ulerkorrago eta zuzenago bat.

Mikel Iraundegi