Inflexio-puntu bat izan zen Jesus. Ordura arteko moral guztia “letra” bidezkoa zen, normatibismoa zen nagusi eta, aginduak zintzoki betez gero, on-bidean ziren. Jesusek askoz ere gehiago eskatzen digu, baina Berak Berorrek horrela jardun zuelako. “Aitak Bera maitatu zuen bezala” maitatzera deitzen digu. Baina maitasun baztergabe hori noranzko bikoitzekoa izan zen; Jesusek ere Jainkoa Berak maite duen bezainbat maitatu zuen. Eta non edo zer nola ikus genezake guk hau guztiau? Bada, Jesusen izan moldean, lagun hurkoarekiko erakutsi zuen bihotz zabalean, bere errukizko jarrera ezin handiagoan, eta finean, Jesusengan beragan, Bera izan zen horrengan, ikus dezakegu ezin argiago zer dakarren Jesus eta Aitaren arteko maitasun mugagabeak.

Maitasuna, bizitza eta pozarekin batera, giza baliabide mugagabea da, eta gu geu ere mugagabe egiten gaitu nolabait. Hori erakutsi digu Jesusek. Beste edozein baliabide ez bezala, baliabide hauek agortezinak dira, eta, hortaz, beraietan zerbait jainkotiar izan daitekeela antzeman dezakegu. Maitasunaren baliokidetzat jo litekeen karitatearen harira bada ere, Santa Teresak honako hau idazten zuen: “karitatea, komunikatua izanez gero, areagotzen da” (Bizitza 7,22). Maitasunerako ere balio du esandako horrek, baita bizitza eta pozerako ere. Izan ere, maitasunari, bizitzari eta pozari dagokienean, zenbat eta gehiago eman, orduan eta horietatik gehiago izango dugu. Horren berri ematen digu hemen Jesusek; maitasunean tinko iraunez gero, egunerokoan jada mugagabea nolabait dastatzen arituko gara, erreinuaren zantzu batzuez arituko gara jada gozatzen.

Igor Goitia