“Jauna, Daviden Semea, erruki zakizkit!” dio emakume kanaandarrak, baina Jesusek ez du erantzuten; entzun, entzungo zuen, deiadarka bai zetorren ikasleen atzetik. Gaurkoan ikasleak errukitsu azaltzen dira… itxuraz behintzat; baina ikasleek ez dute emakumeak bere bihotzean daraman deiadarra entzuten. Isildu besterik ez dute egin nahi deiadarrak molestatu egiten dituelako; agian lotsa pasatzen ari dira, zarataz nekatuta daude, eskandalua sortzen du emakumeak… nork daki.

Baina Jesusentzat ez da nahiko arrazoi inor sendatzeko, inor askatzeko; eta bere herriaren partaide ez denez, ez du ezer egiten. Erantzun honekin guk atzera egingo genuke (nik behintzat), baina emakume kanaandarrak garrantzizkoa den zerbait erakusten digu: fedeak ez du zer ikusirik non jaiotakoak garenarekin, bai berriz bihotzean daramagun deiadarrekin.

Deiadar hori entzuten duenean, fedearen deiadarra, Jesusek erantzuten du eta alaba askatu egiten du.

Gure fede bizitza hausnartzeko une egokia dirudi, nolakoa da nire deiadarra? Nire fedearen deiadarra? Eta eska diezaiogun Jainkoari, apaltasunez eta esker onez, emakume kanaandarrak erakutsi zuen fedea.

Muñoa