“Ikasleek, ordea, haserre egiten zieten” dio gaurko Berri Onaren pasarteak. Horrelakoak asko dira gurean ere; dirudienez duintasun bereziaz jantzia egon behar da Jainkoarengana hurbiltzeko, eta badira gure artean Jainkoarengana nor hurbildu erabakitzen dutenak (entzungo ote dute hauek ere Jainkoaren hitza eta jendea urrundu beharrean hurbiltzen saiatuko ote dira…).

Aintzinako kontua da hau ikasleen jokabidea ikusiz. Agian umeak hurbiltzen zituztenak ez zuten behar den duintasuna eta hurbildu beharrean urrundu egin nahi zituzten (amak ez ziren urruti ibiliko); ikasleek ez dute oraindik ulertu Jainkoak denak nahi dituela ondoan, eta gure egitekoa hurbiltzea dela eta ez urruntzea.

Agian pentsatzen zuten umeek, ume zirelako, ez zutela Jainkoarekin egoteko behar den heldutasuna; gurean ere, zenbat urruntzen ditugu Jainkoarengandik heldutasunean erabaki behar duten zerbait den aitzakia erabiliz.

Pasarteko ume hauek ez dute ezer eskatu, ez dute ezer egiten, Jesusengana hurbilduak dira berak bedeinkatu ditzan eta Jesusek argi uzten du berarekin nahi dituela, horrelakoena dela eta, Jainkoaren erreinua. Umeek ez dute ezer egiten, baina konfiantza osoa dute Jesusengana hurbiltzen dituzten pertsonengan, baita ere Jesusengan, eta hau da Jesusek guztioi eskatzen diguna: konfiantzaz hurbiltzea, beldurrik gabe, bere bedeinkapena jasoz, hau da, gure bizitza begirada berriz ikusiz, besteentzat bizi izateko.

Eta zuk, nor hurbildu edo urruntzen duzu Jainkoarengandik? Zu ere umeak bezalakoa al zara?

Muñoa