HITZA
Bizitza Ebanjelioaren argitan: egunero tartea hartzeko gonbidapena
Apirilak 6
Pazko-jaia gainean zen. Jesusek, mundu hau utzi eta Aitagana joateko ordua iritsi zitzaiola jakinik, munduan ziren beretarrak maite izanik, azkenean bete-betean maitatu zituen. Afaltzen ari ziren. Ordurako deabruak sartua zion buruan Simon Iskarioteren seme Judasi Jesus saltzeko asmoa. Jesus, Aitak dena bere esku jarri ziola, Jainkoagandik etorria zela eta Jainkoagana zihoala jakinik, jaiki zen mahaitik, erantzi zuen soingainekoa eta, eskuzapia harturik, gerrian lotu zuen; gero, ontzi bat urez bete eta ikasleei oinak garbitzen hasi zitzaien, eta gerrian zuen eskuzapiaz lehortzen. Simon Pedrogana iritsi zenean, honek esan zion: «Jauna, Zuk niri oinak garbitu?». Jesusek erantzun zion: «Ni egiten ari naizena zuk ez duzu orain ulertzen; geroago ulertuko duzu». Pedrok berriro: «Zuk ez didazu niri sekula oinik garbituko». Jesusek erantzun: «Garbitzen ez bazaitut, ez duzu nirekin zerikusirik izango». Simon Pedrok esan zion: «Jauna, orduan oinak ez ezik, baita eskuak eta burua ere». Jesusek erantzun zion: «Garbitua hartu duenak ez du oinak baizik garbitu beharrik, erabat garbi baitago; eta zuek garbi zaudete, baina ez denok». Izan ere, bazekien nork salduko zuen; horregatik esan zuen: «Ez zaudete denok garbi». Oinak garbitu zizkienean, soingainekoa jantzi, berriro mahaian eseri eta esan zien: «Ulertzen al duzue egin dizuedana? Zuek Maisua eta Jauna deitzen didazue, eta ongi deitu ere, halaxe naiz eta. Beraz, Nik, Jauna eta Maisua naizen honek, zuei oinak garbitu badizkizuet, zuek ere elkarri oinak garbitu behar dizkiozue. Jarraibide eman dizuet, zuek ere Nik zuekin bezalaxe joka dezazuen».
Joan 13, 1-15.
Gaur kristau maitasunaren eguna ospatzen dugu. Horrela hartzen du oin-garbitzaileak bere heriotza irudikatzen duen dimentsio berezi hori, bere dizipuluenganako maitasun burutuaren zeinu gisa. Esango genuke Jesus makurtzen dela gorrotatzen ez hiltzeko, maitatzen baizik. Hau da, esan dugun bezala, argiaren eta ilunpearen arteko gerra, Jainkoaren eta munduaren proiektuaren artekoa. Jesus bere heriotzarantz doa, oin-garbitzaile moduan, borrokan, bakearen gerrikoarekin lotuta. Denengatik hilko da, horregatik garbitzen dizkio oinak mahaian eserita dagoen Judasi ere. Eta Jesusek zapia estututa lehortzen dizkie oinak, kendu gabe, borrokan hiltzen delako; ez diote kanpotik heriotza ezarri. Gerriko hori ez du berriro kenduko, irudi bat gehiago da, bere ordua benetan eta teologikoki betetzen den gurutzeraino eramango baitu, hori ere gorespenaren ordua da.
Jesus, beraz, bere heriotzarako, bere ordurako mugatzen da, bere heriotzan baitago munduaren gorrotoaren gaineko jainkotiar garaipena. Bere heriotzean dago bere gorespena, ez baita heriotza zentzugabea, baizik eta Jesusek berak inposatu diona bere bizitzaren ondorio gisa, mundu honen maitasunari emana. Mundu honek ez du uzten maitasuna bizitzen. Jesus ere munduan zehar sakrifikatua izango da, gizaki asko bezala, baina ez dio utziko bere bizitzan izan duen maitasunari damutzen.
* Ebanjelioaren testuak Loyola Komunikazio Taldearen baimenarekin.
0 Comments